Regelmatig spreek ik ondernemers die best wel tevreden zijn over hun inkomen en hun werkzaamheden. In de loop der jaren hebben ze een netwerk opgebouwd en expertise ontwikkeld waardoor er altijd wel werk op ze af komt. Als dat ook voor jou zo is en je bent er tevreden mee, helemaal goed.
Zelf ben ik ruim 12 jaar zo’n ondernemer geweest.
Op jaarbasis had ik een goede verdienste, vergelijkbaar aan mijn inkomen als marketingmanager bij een uitgeefconcern. Weliswaar zonder leaseauto, maar daar gaf ik toch al niet om.
Maar ondanks interessante opdrachten op marketing en communicatiegebied die altijd wel weer als appeltjes uit de boom vielen was ik nooit helemaal tevreden. Toen ik qua omzet mijn beste jaar ooit had wist ik het definitief: het is niet de onzekerheid over opdrachten die mij ontevreden maakt, het is hoe ik nu werk. Zo wil ik niet door tot mijn pensioen. Ik heb onvoldoende professionele uitdaging en regie over hoe en hoeveel ik werk.
En ik dacht ook “Hoe is het dan bij ongewijzigd beleid als ik over de 60 ben? Als de appeltjes steeds minder vallen, ook niet als ik hard aan die boom schud?”.
Dat leek mij zo’n schrikbeeld dat ik besloot om op zoek te gaan naar een richting waarin ik meer regie zou hebben op mijn bedrijf, en meer uitdaging en ontwikkeling zou ervaren. Ik nam de beslissing om een coachopleiding te volgen en naar een businesscoach te gaan.
Dat bleek een gouden greep, de keuze om mijn marketing en communicatiekennis in te zetten door zelf businesscoach te worden was toen snel gemaakt. Om (beginnende) zelfstandige professionals te leren ondernemen vanuit hun eigen kracht en expertise en mijn kennis met ze te delen. Zodat je voor jezelf als ondernemer een koers ontwikkelt, en langs die koers gericht je onderneming opbouwt.
Ook leerde ik van mijn businesscoach om ‘enge’ dingen te doen, zoals het schrijven van deze blog, het interviewen van mijn klanten en het online plaatsen van wat klanten over mij zeggen. Bijvoorbeeld Charlotte Warner die haar koers vond als Bourgondische Diëtist: